Habari! (Hallo)
Door: Astrid
Blijf op de hoogte en volg Astrid
11 Oktober 2014 | Tanzania, Morogoro
Drie weken later zijn we weer in Morogoro aanbeland, dus weer internet voor een nieuwe blog! Nu in een ander hotel en alweer met heel wat nieuwe ervaringen om op te schrijven. Mooie, maar natuurlijk ook weer heftige.
In de afgelopen drie weken heb ik nog twee weken op de female ward stagegelopen. Wat langer dan verwacht, maar ik merkte dat ik m’n draai een beetje begon te vinden en er valt gewoon heel wat te leren! Toch blijf ik me soms nog verbazen over hoe de dingen hier gaan. Tijdens het avondeten hebben de co’s, Veerle, Nadine en ik dan ook genoeg om over te praten;). Inmiddels ben ik overgegaan naar de kinderafdeling. Veel kinderen komen met malaria binnen, maar ook met: infecties, beenfracturen, longontstekingen en ondervoeding. De meeste kinderen kunnen goed behandeld worden en weer lekker naar huis. De kleintjes gaan achterop de rug van hun moeder met alleen een doek als zitje. Heel mooi om te zien. Daarentegen heb ik inmiddels ook (te) vaak gezien dat ze (te) laat naar het ziekenhuis komen. Dit eigenlijk altijd met de oorzaak: te weinig geld. Ja veelste veel ‘te’ in die twee zinnen…
Ook hebben we inmiddels verschillende keren met het hoofd van het ziekenhuis, Sister Julieth, gepraat over de projecten die wij kunnen gaan opzetten in het ziekenhuis. Eén daarvan staat al vast: het implementeren van saturatiemeters. In het gehele ziekenhuis zijn er misschien twee en weinig mensen hebben hier kennis over. Tijd voor verandering dus! De vorige HBO-V stagiaire heeft de apparaten aangeschaft van haar ingezamelde geld en hopelijk kunnen we ons steentje bijdragen door het te implementeren in het ziekenhuis. Het tweede project staat nog open. Komende dinsdag hebben we een bijeenkomst gepland met alle hoofdverpleegkundigen van alle afdelingen. Dan kunnen we hier over gaan brainstormen. Ik ben benieuwd!
Stage is de ene kant van het verhaal natuurlijk. In de weekenden zitten we ook niet stil. Nouja soms ook juist wel haha, met een heerlijk ‘Kilimanjaro’ biertje in de laatste avondzon of juist lekker op de bank met een filmpje erbij.
Op zondag 21 september waren we uitgenodigd om een speciale kerkdienst bij te wonen. Op die dag zou geld worden ingezameld voor nieuwe muziekinstrumenten. Tijdens de vorige kerkdienst hadden we ons méér dan prima vermaakt, dus stonden we om 10:00 netjes bij de kerk. We werden naar de plek voor de ‘speciale gasten’ geleid. Ze waren dan ook weer heel gastvrij, maar wij voelden ons soms wel wat opgelaten: als eerste drinken, eten etc. Op het programma zagen we dat er voor het geld inzamelen wel een uur stond. We kwamen erachter waarom… Iedereen die geld doneerde moest naar voren komen, een praatje houden en dan werd het geld hoog in de lucht gehouden voordat het in de doos werd gestopt. Wij dachten met onze 30.000 shilling wel een aardig bedrag te doneren. En natuurlijk verwachten ze ook wel wat van ons, aangezien we uit het westen komen. Het moment was daar, het doneren. Bedragen van 90.000 shillings werden gedoneerd!! Toen zaten we wel even ongemakkelijk met onze 30.000 in onze hand hahah. Op het laatst werden we naar voren geroepen. Eerst een praatje natuurlijk. Ook vroegen ze nog of we een Nederlands kerkliedje wilde zingen hahaha. Dat hebben we vriendelijk afgewezen. Verder was het kerkdienst met weer veel zang en dans, maar na 5 uur waren we ook weer blij dat we naar huis konden hihi.
Het weekend daarna zijn Veerle, Nadine en ik naar de Udzungwa Mountains geweest om daar de Mwanihana berg te beklimmen. Dit was eigenlijk een geplande reis van de co-assistenten, maar twee van de drie voelden zich niet goed en dan is een berg beklimmen wel heel zwaar. Dus ja, waarom een geheel geplande reis annuleren, als wij in de plaats kunnen gaan? Daar gingen we op donderdagochtend met onze backpack de ‘daladala’ (=kleine bus) in. Daar begon het avontuur hoor. We zaten natuurlijk helemaal opgepropt. In Tanzania kunnen ze in een bus, waar ongeveer 20 mensen in passen, ongeveer 40 mensen in kwijt excl. spullen! En ‘spullen’ zijn hier ook bijvoorbeeld kippen. Als een bosje bloemen worden ze gedragen en dit keer natuurlijk onder Veerle haar stoel geschoven! Nou we hadden het niet meer hahaha. Wat een situatie. En de mensen in de bus lachten weer om ons natuurlijk. Om 10 uur waren we vertrokken en om 7 uur ’s avonds kwamen we eindelijk aan. Als je eenmaal in de bus zit, gaat het best vlot allemaal. Voordat de bus eindelijk gaat rijden… dat is een tweede. Zo hebben we twee uur in Morogoro gewacht totdat de bus vol was. Achja je wilt de Tanzaniaanse cultuur leren kennen ofniet haha. Wat wel geweldig was tijdens de reis is dat we door Mikumi National Park reden. Vanuit de dalala hebben we wel olifanten, giraffen, zebra’s, aapjes en buffels gezien!!! We gingen trouwens vanaf het begin op pad met Jacob, onze gids. De volgende morgen, sloten Omi, Peter (de porters) en Joshua (ranger) zich bij ons aan. Met z’n 7en dus naar de top. De eerste dag was gemakkelijk te doen. Alleen in het begin was het aardig wat klimmen, daarna ging het geleidelijk omhoog. De tweede dag was heel wat zwaarder! Zeven kilometer alleen maar omhoog, en stijl! Pap, mam, bedankt voor de bergschoenen;). Tijdens de weg omhoog hadden we al een paar geweldige uitzichten, en eenmaal op de top: WAUW! We hebben daar dan ook heerlijk de tijd genomen om van het uitzicht te genieten. En toen weer naar beneden… Stijl omhoog is zwaar, maar nog wel gemakkelijk. Stijl naar beneden is minder zwaar, maar moeilijker hahah. Jullie kunnen misschien wel voor je zien hoe dat ongeveer is gegaan ;). De volgende dag begon de tocht om 8 uur weer naar beneden. Na een stevig ontbijtje (pasta) gingen we lopen. Tijdens het lopen erg van het regenwoud genoten, wat een mooie plek. En we hadden geen betere afsluiter van de tocht kunnen hebben: zwemmen bij een waterval met aapjes in de bomen! Ook weer zo’n heerlijk genietmoment. Maar dan de terugreis naar Bwagala… dat duurde dus ook weer even hahah. Uiteindelijk kwamen we pas om 8 uur in Morogoro aan, reden er geen bussen meer naar Bwagala en zaten veel hostels al vol. Om 10 uur zaten we uiteindelijk ergens te eten en hadden we een slaapplek. De volgende dag konden we niet blijer zijn om weer ‘thuis’ te zijn. De koude douche in het huis was echt genieten (na drie dagen niet te hebben gedoucht…). Je leert hier wel andere dingen waarderen ;).
Wat ik de vorige keer vergeten was te vertellen is dat we bij een basisschool docent nog wat Kiswahili lessen gingen nemen. Inmiddels hebben we er drie gehad en dat is ook wel genoeg. We waren per vraag ongeveer een kwartier aan het uitleggen wat we nu bedoelden en graag wilden weten en soms kregen we dan nog niet het goede antwoord. Dit heeft ook weer hilarische momenten opgeleverd natuurlijk. Die man bedoelde het allemaal heel goed, maar we plannen vanaf nu met z’n drietjes een moment om te oefenen haha.
We hebben een geweldige tijd hier. Een tijd vol belevenissen!
Tutaonana :) (tot ziens)
Liefs,
Astrid
-
11 Oktober 2014 - 15:23
Peter:
Wat bijzonder om dat allemaal mee te maken Astrid! En je bent er nog maar ruim een maand.
Hopelijk zullen de mooie belevenissen en goede dingen overheersen!
Heel veel liefs, en we bellen zondagavond even.
groetjes ook aan Nadine en Veerle.
Peter -
11 Oktober 2014 - 15:25
Mama:
Hey lieverd,
Wat geweldig om weer een reisverslag van je te lezen. En de foto's natuurlijk. Je weet ik ben er gek op. Verheug me op morgenavond als we gaan bellen:)!!
Heel fijn weekend met elkaar. Liefs, mama -
11 Oktober 2014 - 15:36
Marjolein Kars:
En gelijk alweer het volgende verhaal, ja dat krijg je als je (zoals ik) nu pas aansluit op jouw reis/stage-verslagen!
Genieten doe ik van je verhalen, ik zie het voor me zoals jij het beschrijft!
En gaaf van je klimtocht... ja wat is een koude douche ineens een weelde he?!
Ga je de Kili ook nog beklimmen??
En hoeveel euro is 30.000 shilling?
Succes, plezier en liefs!
Marjolein -
11 Oktober 2014 - 16:38
Karen:
Geweldig weer zo'n verhaal van jou Assie!
Heel erg leuk om te lezen (en te horen) wat je allemaal meemaakt daar.
Nog veel plezier in Morogoro dit weekend lieverd!
Dikke kus, Karen -
12 Oktober 2014 - 10:03
Astrid:
Lieve reacties allemaal <3!!
Ik ook mam en pap;).
En Marjolein, wat leuk dat je m'n reisverslagen ook leest:) Maar we gaan de Kili niet beklimmen want daar heb je zoveel kleren voor nodig, dat paste niet meer in onze backpack haha. En 30.000 shilling is ongeveer 15 euro. Voor Tanzaniaanse begrippen best veel (nouja dachten wij dan hahah).
-
12 Oktober 2014 - 20:40
Ruud, Bianca, Femke, Julia:
Lieve Astrid, Wat ontzettend leuk om je reisverslagen te lezen en de foto's te zien.
Heel fijn te horen/lezen dat je het goed maakt. Geniet van alle bijzondere indrukken en ervaringen die je daar op doet. Pas goed op jezelf en ga vooral door met genieten!!
Heel veel lieve groetjes uit Haaften.
Ruud Bianca Femke Julia -
15 Oktober 2014 - 12:31
Emma:
Hej Astrid, heb je Dennis gister nog kunnen feliciteren? Alle liefs en heb het goed verder daar in het bijzondere, Emma -
17 Oktober 2014 - 12:39
Vera:
Wat ben ik trots op jullie als ik jullie zo tussen het ziekenhuispersoneel zie staan!!
-
19 Oktober 2014 - 14:45
Rita:
Prachtig verslag, Astrid. Wat maken jullie ongelooflijk veel mee. Ik wens je nog heel veel goede ervaringen toe.
Liefs, Rita -
24 Oktober 2014 - 14:36
Astrid:
Dankjulliewel allemaal! <3
Ik heb Dennis nog kunnen feliciteren Emma, gelukkig goed bereik met de telefoon!:).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley