Time flies by!
Door: Astrid
Blijf op de hoogte en volg Astrid
13 December 2014 | Tanzania, Morogoro
Hé allemaal,
Hoog tijd weer voor een blog! Ik las dat ik in mijn vorige blog had geschreven over de eerste keer stappen. Dat lijkt lang geleden! We kennen het stapleven hier namelijk inmiddels al wat beter. Als we in Morogoro zijn, brengen we maar al te graag een bezoekje aan ‘Samaki Samaki’ om lekker te dansen hihi.
Ons laatste weekendje Morogoro alweer, nog maar vier weken stage en dan reizen. Wat gaat het toch allemaal snel... We genieten nog erg van Tanzania, van de gastvrije mensen, de mooie omgeving etc.! Zo zijn we afgelopen week uitgenodigd voor een vrijgezellenfeest. Daar zeggen we geen nee tegen natuurlijk, een feestje! Om 5 uur hadden we voor het ziekenhuis afgesproken met een verpleegkundige, samen met haar gingen we erheen. En op een pikipiki… (motor). Het is dat ze met ‘mzungu’s’ (blanken) achterop rustig rijden;). Dan is het eigenlijk heerlijk; in het avondzonnetje met de wind in je haren en de bergen als uitzicht. Wat wil je dan nog meer?! Het vrijgezellenfeest natuurlijk :P. Toen we aankwamen, stond de muziek al hard aan, en werd er al af en toe een dansje gedaan op de dansvloer. Afrikanen kunnen dansen zeg.. en dan vooral met hun billen. Tja die Afrikaanse billen hebben ze ook niet voor niets. Nee, het was een heel mooi feest om mee te maken. Aan elk deel van de ceremonie wordt heel veel aandacht besteed en tussendoor wordt dan een liedje opgezet om een minuutje te kunnen dansen om daarna weer door te gaan naar het volgende onderdeel. Zo werd er bijvoorbeeld stil gestaan bij de taart die was gemaakt. De bruid to be gaf aan ieder familielid een stukje taart door het in de mond te ‘stoppen’ (ja hoe zeg je zoiets netjes) en tegelijkertijd door de knieën te gaan. Een soort buiging. Die combinatie maakte dat het stukje cake niet altijd op de juiste plek terecht kwam haha. Ook werden er heel veel cadeaus geschonken. Dat werd gedaan door op muziek langs de bruid te lopen/dansen en het cadeau te overhandigen. Wij hadden een ‘kitenge’ meegenomen (een Arikaanse doek wat vrouwen dragen al kleding) en die werd uitgevouwen zodat we met ongeveer 10 vrouwen eronder liepen en het cadeau al dansend konden geven. Wat ons ook opviel is dat de moeder, schoonmoeder en zus/tante (dachten wij), ook heel veel cadeaus kregen, soms nog wel meer dan de bruid. Die gaan met een berg kitenge’s naar huis! De bruid moest ook aan hen een kitenge schenken door op haar knieën naar hun toe te ‘lopen’. Het was een avond vol nieuwe indrukken!
Over de kitenge gesproken, dat wordt niet alleen gedragen als kleding. We zijn erachter gekomen dat dat voor heel veel andere dingen gebruikt kan worden. Vrouwen gebruiken het als draagzak voor hun kinderen, als luier voor hun baby’s, om die baby’s in te wikkelen, als deken etc. Nou dan moeten wij er toch ook wat mee! We zijn een paar keer naar een kitenge markt geweest in Turiani. Daar hebben we er een paar ingeslagen. Afgelopen week zijn we naar een ander dorpje gegaan om van die kitenge een jurk te laten maken. Ben benieuwd of we met kerst in Afrikaanse stijl naar de kerk kunnen. Vast!
Kerst, december.. DECEMBER. Dat is nog steeds moeilijk te bevatten met minimaal 30̊C. Maar we hebben al wel een kerstboompje opgezet in huis, op 6 december hebben we het zwartepietenspel gespeeld die we van onze vriendinnen hebben gekregen en kwam er een sinterklaasgedichtje aan via de whatsapp van m´n zussen. Dan komt het decembergevoel wel weer naar boven!
Maar nu weer in Morogoro. Daar zijn we wat eerder heen gegaan omdat we een bezoekje aan de Nursing School wilde brengen. Donderdagochtend stonden we om 8 uur voor de deur. Wat was het een geweldig ervaring om de Nursing School te zien! En we hebben het niet alleen gezien en gesprekken gevoerd over het reilen en zeilen, maar hebben ook een les mogen bijwonen. Met grote en nieuwsgierige ogen werden we natuurlijk aangekeken toen we binnenkwamen. Maar er waren drie tafeltjes, verdeeld tussen de rest, voor ons klaargezet. Nadat ik zat kwam er een gelijk een leerling met een schriftje en pen naar me toe, toen hij zag dat ik niks bij me had. Heel leuk. Tussendoor was er even pauze. Het duurde maar een paar seconden en toen stonden zoveel mogelijk leerlingen rondom onze tafeltjes. Nadat ik had verteld dat wij ook veel leren over ziektebeelden die je bij ons niet hebt, zoals malaria, vroeg een meisje hoe we het voor elkaar hadden gekregen om daar vanaf te komen hahah.
Ik ga het weer zeggen: ‘een ervaring om nooit weer te vergeten!’
Ondertussen plannen we onze eindreis. Daar kijken we heel erg naar uit! En gaan we het nieuwe jaar inwijden op Zanzibar!! Dit jaar wagen wij ons wel aan een Nieuwjaarsduik.
Dit is de laatste keer internet voor kerst, dusss: Lieve allemaal ik wens jullie alvast heel fijne kerstdagen en een feestelijke jaarwisseling!!
Een dikke knuffel en liefs,
Astrid
Hoog tijd weer voor een blog! Ik las dat ik in mijn vorige blog had geschreven over de eerste keer stappen. Dat lijkt lang geleden! We kennen het stapleven hier namelijk inmiddels al wat beter. Als we in Morogoro zijn, brengen we maar al te graag een bezoekje aan ‘Samaki Samaki’ om lekker te dansen hihi.
Ons laatste weekendje Morogoro alweer, nog maar vier weken stage en dan reizen. Wat gaat het toch allemaal snel... We genieten nog erg van Tanzania, van de gastvrije mensen, de mooie omgeving etc.! Zo zijn we afgelopen week uitgenodigd voor een vrijgezellenfeest. Daar zeggen we geen nee tegen natuurlijk, een feestje! Om 5 uur hadden we voor het ziekenhuis afgesproken met een verpleegkundige, samen met haar gingen we erheen. En op een pikipiki… (motor). Het is dat ze met ‘mzungu’s’ (blanken) achterop rustig rijden;). Dan is het eigenlijk heerlijk; in het avondzonnetje met de wind in je haren en de bergen als uitzicht. Wat wil je dan nog meer?! Het vrijgezellenfeest natuurlijk :P. Toen we aankwamen, stond de muziek al hard aan, en werd er al af en toe een dansje gedaan op de dansvloer. Afrikanen kunnen dansen zeg.. en dan vooral met hun billen. Tja die Afrikaanse billen hebben ze ook niet voor niets. Nee, het was een heel mooi feest om mee te maken. Aan elk deel van de ceremonie wordt heel veel aandacht besteed en tussendoor wordt dan een liedje opgezet om een minuutje te kunnen dansen om daarna weer door te gaan naar het volgende onderdeel. Zo werd er bijvoorbeeld stil gestaan bij de taart die was gemaakt. De bruid to be gaf aan ieder familielid een stukje taart door het in de mond te ‘stoppen’ (ja hoe zeg je zoiets netjes) en tegelijkertijd door de knieën te gaan. Een soort buiging. Die combinatie maakte dat het stukje cake niet altijd op de juiste plek terecht kwam haha. Ook werden er heel veel cadeaus geschonken. Dat werd gedaan door op muziek langs de bruid te lopen/dansen en het cadeau te overhandigen. Wij hadden een ‘kitenge’ meegenomen (een Arikaanse doek wat vrouwen dragen al kleding) en die werd uitgevouwen zodat we met ongeveer 10 vrouwen eronder liepen en het cadeau al dansend konden geven. Wat ons ook opviel is dat de moeder, schoonmoeder en zus/tante (dachten wij), ook heel veel cadeaus kregen, soms nog wel meer dan de bruid. Die gaan met een berg kitenge’s naar huis! De bruid moest ook aan hen een kitenge schenken door op haar knieën naar hun toe te ‘lopen’. Het was een avond vol nieuwe indrukken!
Over de kitenge gesproken, dat wordt niet alleen gedragen als kleding. We zijn erachter gekomen dat dat voor heel veel andere dingen gebruikt kan worden. Vrouwen gebruiken het als draagzak voor hun kinderen, als luier voor hun baby’s, om die baby’s in te wikkelen, als deken etc. Nou dan moeten wij er toch ook wat mee! We zijn een paar keer naar een kitenge markt geweest in Turiani. Daar hebben we er een paar ingeslagen. Afgelopen week zijn we naar een ander dorpje gegaan om van die kitenge een jurk te laten maken. Ben benieuwd of we met kerst in Afrikaanse stijl naar de kerk kunnen. Vast!
Kerst, december.. DECEMBER. Dat is nog steeds moeilijk te bevatten met minimaal 30̊C. Maar we hebben al wel een kerstboompje opgezet in huis, op 6 december hebben we het zwartepietenspel gespeeld die we van onze vriendinnen hebben gekregen en kwam er een sinterklaasgedichtje aan via de whatsapp van m´n zussen. Dan komt het decembergevoel wel weer naar boven!
Maar nu weer in Morogoro. Daar zijn we wat eerder heen gegaan omdat we een bezoekje aan de Nursing School wilde brengen. Donderdagochtend stonden we om 8 uur voor de deur. Wat was het een geweldig ervaring om de Nursing School te zien! En we hebben het niet alleen gezien en gesprekken gevoerd over het reilen en zeilen, maar hebben ook een les mogen bijwonen. Met grote en nieuwsgierige ogen werden we natuurlijk aangekeken toen we binnenkwamen. Maar er waren drie tafeltjes, verdeeld tussen de rest, voor ons klaargezet. Nadat ik zat kwam er een gelijk een leerling met een schriftje en pen naar me toe, toen hij zag dat ik niks bij me had. Heel leuk. Tussendoor was er even pauze. Het duurde maar een paar seconden en toen stonden zoveel mogelijk leerlingen rondom onze tafeltjes. Nadat ik had verteld dat wij ook veel leren over ziektebeelden die je bij ons niet hebt, zoals malaria, vroeg een meisje hoe we het voor elkaar hadden gekregen om daar vanaf te komen hahah.
Ik ga het weer zeggen: ‘een ervaring om nooit weer te vergeten!’
Ondertussen plannen we onze eindreis. Daar kijken we heel erg naar uit! En gaan we het nieuwe jaar inwijden op Zanzibar!! Dit jaar wagen wij ons wel aan een Nieuwjaarsduik.
Dit is de laatste keer internet voor kerst, dusss: Lieve allemaal ik wens jullie alvast heel fijne kerstdagen en een feestelijke jaarwisseling!!
Een dikke knuffel en liefs,
Astrid
-
13 December 2014 - 09:30
Vera:
Wat dapper dat jullie je wagen aan een nieuwjaarsduik hahaha.
Geniet ervan schat<3 -
13 December 2014 - 10:29
Alie Ruben:
Hoi,
Leuk om weer een verslag te lezen.
Voor jullie ook fijne kerst en oud en nieuw!!
groeten Alie -
13 December 2014 - 11:45
José:
Super leuk verhaal Astrid!! Wat een indrukken maak je daar ook hè.. Hahah!! Heel veel plezier en let goed op elkaar xxxx -
13 December 2014 - 20:44
Silvia:
Lieve Astrid, wat weer een genot om over jouw belevenissen te lezen! Heb het gevoel even in Tanzania te zijn geweest met die mooie foto's erbij! Kan me voorstellen dat het een heel nieuwe ervaring is, Sinterklaas en Kerst bij 30 graden C haha. Feestjes lopen elk geval geen kans geannuleerd te worden wegens sneeuw of gladheid haha. Wat een fijn vooruitzicht om straks nog te gaan reizen, en wat heerlijk, Zanzibar, een heel goede vriendin van me gaat er begin volgend jaar ook naartoe, er woont een vriendin die ze gaat opzoeken en ze wil dan ook nog naar Tanzania.... Ze heeft me nog gevraagd of ik er niet voor voel mee te gaan.... Tanzania staat zeker nog op mijn verlanglijstje, wil dan ook graag wandelen en misschien ga ik ook wel vrijwiligers werk doen, lesgeven, lijkt me super :-) Maar nu dwaal ik helemaal af, dat komt ook wel door die heerlijke verhalen van jou, dan kriebelt het bij mij ook hoor Astrid! Ik wens je nog een hele goede resterende stagetijd en vast heel veel plezier met het rondreizen! Goed oppassen en veel foto's maken :-), veel liefsxxxxSilvia
-
14 December 2014 - 14:11
Rita:
Wat geweldig dat jullie de gelegenheid krijgen om iets van het echte leven te zien: een feest, een les op de Nursing School; wie maakt dat nou mee! Geniet nog even van de laatste weken en ook natuurlijk van de reis daarna. Voor je het weet sta je weer in het regenachtige Nederland. Liefs, Rita -
30 December 2014 - 22:43
Jannie Andreas:
Lieve Astrid.
Wie zal nou niet met plezier jou reisverslag lezen. Je kunt goed schrijven en ook humoristisch. We krijgen best een goed beeld van alles wat je meemaakt maar ook het indrukwekkende natuur en landschappen. De tijd gaat snel ook hier natuurlijk. De donkere dagen zijn er nu en de kerst is weer achter de rug. Ook bij je ouders thuis staat de kerstboom nog te pronken. Er is weer door iedereen genoeg eten ingeslagen dus weer kogeltje rond. Dat zal bij jou vast niet het geval zijn. Kun je wennen aan het eten en alle gewoontes? Het is niet niks wat je meemaakt. Ik ben ook heel benieuwd naar je verpleegkundige ervaringen en wat je allemaal bent tegengekomen. Kortom nog even wachten en dan ben je weer in Nederland. Geert en ik wensen je een geweldige jaarwisseling en vooral veel plezier op zandige. Ik stel voor dat je een dia avond gaat inplannen dan komen we zeker. Nog een fijne tijd toegewenst en een dikke kus van ons. Lieve groet Geert en Jannie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
